Schotland: De 4 Seizoenen In Een Week

De schotse kust van de Solway Firth






Heb je zin in regen ofzo...? Wie gaat er nou in de winter naar Schotland? De twijfel sloeg heel soms wel even toe, vooral toen een paar dagen voor ons vertrek er zware storm over Schotland trok met omgevallen bomen, hoog water en plaatsen zonder stroom als gevolg. ...En we gingen ook nog met de boot ook: "It's gonna be a bumpy ride"!

Maar bovenal keken we er erg naar uit en lieten we ons gewoon meevoeren naar het stoere Schotland in wintertijd. We waren al eens in de zomer geweest, waarvan ik me vooral de vele regenbogen herinner (de regen ben ik al vergeten).

Op de boot was het de heenreis inderdaad vrij heftig, het (dure) buffet rook heerlijk, maar mijn maag dacht daar heel anders over en ik ben maar naar de hut terug gelopen om even te gaan liggen. Er hadden meer mensen last van het geschommel en gedein en ze deelde dan ook zeeziekte-pilletjes uit als snoepjes.

Eenmaal in Engeland aangekomen reden we langs de oude muur Hadrian's Wall naar de westkant van Engeland en daarna een stuk omhoog om uit te komen in de zuidwest punt van Schotland: Dumfries and Galloway. Het gebied grenst aan de zuidkant aan de Solway Firth, wat zich kenmerkt door een soort kwelders en moddervlakten, het lijkt soms best op de wadden. Veel overwinterende ganzen en zwanen. Op zich dus net als thuis, maar achter de kwelders lag ook een heuvellandschap met echte ruige rotskust gedeelten, een boerenlandschap met stenen muurtjes, oude eiken en naalboom bossen en als je verder het gebied in rijdt vindt je typische Schotse lochs en meer bergachtige gebieden. Voor ieder wat wils dus.

Oude eikenboom begroeit met mos


Net zo mooi als het landschap was wel onze pine-lodge die we gehuurd hadden met z'n 4-en. Eekhoorntjes en vogels voor het raam en Ingrid is tevreden. En met een sneeuwlaagje op de takken om je heen buiten in een hot tub liggen is ook niet verkeerd. Het vakantiepark is echt een aanrader, dus mocht je willen weten waar we zaten, email me dan even. (zie contact).

De rode eekhoorn is in Groot Brittannie vaak verdreven door zijn familielid de grijze eekhoorn. Ook schattige beestjes natuurlijk, maar de rode eekhoorn zijn de echte britten en tegenwoordig zijn er speciale beschermings programma's voor deze soort eekhoorn. In de bossen van Dumfries and Galloway komen nog vrij veel rode eekhoorns voor en ook op het park en bos er om heen leefde een groep rode eekhoorns.



Ze waren druk bezig eten te begraven voor als de wat zwaardere Schotse tijden zouden gaan aanbreken. Hapje nootje en daarna nootje onder de grond, rennen en spingen terug naar de nootjes, hapje nootje en weer terug met een volle wangzak naar een polletje gras, begraven, aanstampen en hup weer terug. Drukke tijden voor de red squirrel. De eekhoorn gaat niet in winterslaap, ze hebben dus een mooie wintervacht en warme oorpluimpjes, en niet te vergeten een dikke pluimstaart. En ook al geen winterslaap, ze draaien zich tijdens heel koude en natte periodes nog wel een keer om hoor, in hun boomhol. De nootjes veilig verstopt op 1000-den plekjes in de grond.





Southerness Lighthouse


De vuurtoren van Southerness is tegenwoordig niet meer in "bedrijf" maar is wel een erg mooi en markant stukje historie. Tegenwoordig is het een van de oudste vuurtorens van Schotland. We kwamen percies op tijd, de zon ging onder en de kust samen met de vuurtoren waren mooi te fotograferen.



En na een dag met zware storm met windstoten, een dag met weinig wind samen met een knalblauwe lucht was het op de laatste dag tijd voor een sneeuwdag. In de ochtend kwamen dikke vlokken sneeuw naar beneden en een roodborstje in de sneeuw is dan een mooie afsluiter van een fantastische week. "It was grreat"! (op zn schots uitgesproken natuurlijk ;-) )


Alvast fijne feestdagen!