Lange stuitertijden? ... alweer een typfout op dat fotografieblog van Ingrid. Het klopt inderdaad dat mijn niveau van de Nederlandse taal er de laatse jaren wat naar beneden gaat, het is ook al een tijd geleden dat ik op het voortgezet onderwijs naar de leraar Nederlands aan het luisteren was. 'tKofschip? Is dit met een d of een t... Maar dit keer is het een bewuste faut ;-), STUITERtijd in plaats van sluitertijd. Want bij landschaps fotografie wil je graag mooie luchten, en als je dan op pad gaat en 5x naar een plek gaat waarbij je net die dag weer pech hebt dat de zon achter een dikke streep bewolking zakt, en je de volgende dag thuis gefrustreerd thuis zit met het idee dat het weer een domper wordt en je getrakteerd wordt op een oranje vlammen zee..vanuit je slaapkamerraam..ja dan grommmmm je diep van binnen. Het blijft vaak een wilde gok. Rijden we helemaal naar het wad bij Wierum en gaan we bepakt en bezakt met de filters klaar staan voor die ene foto, of kruip je toch lekker op de bank. Na de drukke werkdag kies ik vaak voor keuze twee.
Zo spontaan mogelijk (gaan we, neee, wordt niets, ja we proberen het..gaaappp...toch maar de bank..we smsen nog even..ik ga..jij ook? ..ok! Tot zoo..!) staan we bij het Paterswoldse meer net onder Groningen te duimen dat we dit keer geluk hebben. Veel wolken, achter ons een regenboog en de zon zakt verder. Ik zie al wat rose!!!! De ND110 filters schroeven we op de lens. De roze kleuren worden flink benadrukt en de sluitertijden (camera op BULB) worden langer. Helaas willen we overal foto's maken, van het meer, van de molen, van de kleuren in de lucht. Snel, snel op zoek naar mooie composities met de tijdsdruk (poef, en het licht kan uit gaan) dat de overhand neemt, nemen we soms de verkeerde keuze. Bijvoorbeeld dat de ND110 filter zo zwart is dat je flink lange sluitertijden nodig hebt en je vaak te vroeg de foto maakt waardoor de foto toch nog onderbelicht is. Maar ja, je wilt ook overal staan! STUITER de STUITER!!!! Fietsers en voorbij lopende wandelaars staan raar te kijken naar twee van die stuiterende dertig-plussers achter hun beeldscherpje... Maar ja, zij weten misschien niet dat het toch een geluksmoment is dat de zon zo mooi ondergaat, de wolkjes weerspiegelen in het water en dat wij hier helemaal, al gapend, naar toegereden zijn, bepakt en bezakt met de camera hiervan een foto kunnen maken. Fotografie is niet altijd gemakkelijk. Daarom... lange Stuitertijden. Omdat niets vanzelfsprekend is.
