Voor veel mensen zijn apen hun favoriete dier, eerlijk gezegd voor mij niet. Geef mij maar woeste wolven of gevaarlijke, siberische tijgers. Bij het grote bavianen eiland in Dierentuin Emmen bleef ik niet lang staan...Nee, al die rooie ape-bipsen, krijsende moeders en ahum-sexbedrijvende individuen...Mmmm nee... Misschien was ik daarom wel nooit in de apenheul geweest. De helemaal op apen gerichte dierentuin, waar de grootste groep doodskopaapjes ter wereld terecht een publiekstrekker is. In Groningen hingen allemaal billboards met posters met lieve gorilla baby's: Gorilla BabyBoom! Dit jaar zijn er wel 5 jonge gorilla's geboren (en jammergenoeg ook al eentje weer overleden) en, vooruit, die apekoppies kan zelfs ik niet weerstaan! Op naar de Apenheul!
En ik ben helemaal om, want ten eerste wat een fantastisch mooi park. Midden in de bossen van Apeldoorn, overal watervalletjes en mooie planten en bloemen. En daar tussen lopen overal aapjes, die met hun graaihandjes en grote ogen constant opzoek zijn naar iets lekkers. Ik vind het echt een aanrader!
Een bezoek aan het park zou ik eerst beginnen met een kijkje op hun website, daarop staan ontzettend mooie foto's! Gemaakt door de fotograaf Jan Vermeer (geeft ook workshops in het park). Ben je direct geinspireerd om er zo snel mogelijk met de camera heen te rijden. Eenmaal in het park, stop (lees Prop) je je tas in een speciale Apenheul-tas, die de behendige apen-vingertjes waarschijnlijk niet open kunnen krijgen. Een paar stappen in het park bevind je je al in een apen-losloop gebied, waar je de vele doodskopaapjes om je heen ziet lopen. Natuurlijk kunnen sommige mensen het ondanks de vele waarschuwingen niet laten, kijk klein aapje, omdat je zo aandringt: hier een lekker roodwit snoepje.... Zucht..tis maar goed dat ik daar niet werk. Gelukkig heeft het personeel veel geduld om vragen te beantwoorden en mensen nogmaals te wijzen op de regels.
Tijdens de wandeling door het gebied van de boliviaanse doodskopaapjes regende het nog en was het geen fotoweer. Gelukkig klaarde het op het midden van de dag op en kwamen we door nog meer gebieden met loslopende aapjes. Zoals de groep scheeuwde goudenleeuwaapjes (zie hierboven) en daarna de rode titi's (zie hieronder, ik had nog nooit van rode titi's gehoord!) Heel veel, nou eigelijk bijna alle soorten aapjes hadden jongen. Veelal vastklemt op de rug of onder de buik.
Verder heeft de Apenheul het kleinste aapje te wereld. Het is net een muisje zo klein. Nieuw waren de neusapen! Je denkt, (ik dacht), die zijn lelijk...maar nee, ze zijn heel apart, ja, ze hebben een giga neus, maar ze keken ons zo geinteresseerd aan, zo van, wie kijk nu wie aan. Ze zijn net aangekomen uit de dierentuin van Singapore, dus die drie heren kijken hun ogen uit hier. En natuurlijk heeft de Apenheul ook mensapen zoals orangoetangs, bonobo's en gorilla's. Die laaste waren zo fotogeniek dat ik daar mijn volgende blogstukje over schrijf.
Ik moest soms wel lachen om die kleine grappenmakers. Zoals hier toen de kapucijneraapjes bovenop elkaar wilden klimmen. De onderste moest maar gaan lopen, maar je kon aan zijn uitdrukking zien en later aan zijn protest schreeuw horen dat hij daar helemaal geen zin in had! Ken je de bremer stadsmuziekanten?
