(No) time to fly...

Donderdagavond hoorde ik het vreselijke nieuws dat een vriendinnetje van vroeger door geweld om het leven is gekomen. Ze was nog maar 29 jaar... Na Alphen aan de Rijn weer bruut geweld en nu wel heel dichtbij, letterlijk omdat het dorp Baflo maar een paar kilometer verderop ligt en figuurlijk want aan het slachtoffer heb je goede jeugdherinneringen. Fietsen naar school, kamperen bij de boer en spelen met de hond. Renske, we zullen je niet vergeten...Heel veel sterkte voor de familie die met dit grote verlies moet achterblijven.

Het Hart van de Krokus

Eindelijk: De Blauwe Prins

Boven: Heikikker man (blauw), Onder: Heikikker vrouw (bruin/oranje) op (helaas voor de fotograaf) drijfnat veenmos. Ze zijn hier niet aan het paren, anders zouden de man de vrouw "omhelzen", ze foto verderop.

Drie jaar lang heb ik ze lopen smurfen, de heikikker en dan wel de blauwe variant: De mannelijke heikker in de paartijd. Ik wilde ze op dit tijdstip, net als vele andere natuurfotografen, heel erg graag zien en fotografen, maar de kerels zijn maar een paar dagen per jaar blauw. En daarnaast zijn heikikkers in Nederland niet algemeen. Heb dan maar de tijd en geluk om ze te gaan zoeken, te vinden en van dichtbij te fotograferen. Afgelopen week was het dus zover, ik werd getipt (thanks Ina!).

Heikikkers komen vooral voor in vochtige heidegebieden. Na hun winterslaap komen ze vrij vroeg in het jaar, zeg maar februari, maart, na de dikse grondvorstperiode, te voorschijn en vertrekken naar hun voortplantings wateren. Waar mannetjes gaan kwaken "BloepBloep' en ze een vrouwtje opzoeken waaraan ze zich een tijdlang aanvast klampen. Daarna worden de eitjes afgezet en persoonlijk hoop ik dat ze allemaal uitkomen.

Ik ben best wel kikker fan, in tegenstelling to mijn zusje die ze doodeng vindt.., zoals bij mijn "kleine prins", de boomkikker, was ik weer dol-enthousiast. Kikkers en padden hebben zulke mooie ogen.... Om ze goed te zien moet je wel op je knieen en in het geval van deze heikikkers er een nat pak voor over hebben, maar dan zul je het met me eens zijn. Zo is Mariska de landschapsfotograaf ook ineens gevallen voor de kikker.
Of niet Maris, ;-)

De foto's zijn niet bewerkt, alleen omgezet van RAW naar JPEG. De fotos zijn genomen met een 90mm macro lens. De meeste kikkers de we zagen waren vrij uitgeput had ik het idee. Ook zagen we hele of half opgegeten kikkerlijkjes, de kikkers zijn een makkelijke prooi zo of de vrouwtjes zijn misschien totaal uitgeput als ze hun eieren afgezet hebben. Daarom voelde ik me ook wel wat bezwaard om ze ook nog te gaan (ver)storen omdat ik zograag een blauwe kikker voor de lens wil... Dat is mijn natuur geweten.

Het werd bij de laatste foto's al wat schemerig en ik had een laag F-getal, daarom heb ik ook maar een beperkte scherpte diepte anders had ik een veel te langzame sluitertijd (en dus foto onscherp).


Ik heb ook het idee dat het wat donkere water de kikker nog wat blauwer maakt. In het echt zijn de kikkers ook blauw, maar omgevings kleuren en weet ik wat zorgen dat het blauwer wordt op de foto. Het is dus nogmaals niet nabewerkt, de kleuren heb ik absoluut niet verzadigd. Ik hoor graag jullie reactie, mocht er iemand dit lezen die ook heikikkers heeft gefotografeerd en dit herkent, het zou leuk zijn als je reageerd! Heb het het gevoel vooral bij onderstaande foto, de bovenstaande foto's hebben wat natuurlijke kleuren. Maar dat mag de pret niet drukken...