Vakantie! Eindelijk….Toch iets waar je naar uitkijkt. Helemaal omdat veel mensen in je omgeving heen al zijn weggevlogen naar subtropische oorden (en al weer zijn teruggekeerd..). We blijven deze vakantie voornamelijk lekker bij ons nieuwe huis, op een midweekje Duitsland na.
Ik moet weer denken aan de vakantie van vorig jaar. Toen zaten we in een sta-caravan op een schiereilandje vlak bij Hyères, aan de Côtè d’Azur. Een belangrijke missie daar was het zoeken naar een miniscuul klein, felgroen kikkertje; de boomkikker. Die wilde ik al mijn hele leven tegenkomen, maar dat was tot op heden nog niet gelukt. In Nederland komt dit kikkertje ook voor en dan vooral in versnipperde gebieden in het zuiden en oosten van het land. Ze zijn hier zeldzaam een daarom goed beschermd en dat mag ook wel, als je hem eenmaal gevonden hebt wil je hem het liefs in je broekzak mee naar huis nemen…
Dit kikkertje heeft namelijk zo iets aandoenlijks, hij heeft, net als een dolfijn, een gelukzalige smile op zn koppie, daar wordt ieder mens (behalve mijn zusje want die is bang voor kikkers..!) direct vrolijk van.
De boomkikker is dus groen, zo’n 
naar insecten. Om een beeld te krijgen hoe klein dit kikkertje is: heel veel jaloersmakende foto’s tonen dit kikkertje uitrustend op een braam. En dan is de braam dus net zo groot als het kikkertje!
Maargoed.. terug naar de Franse Middelandse Zee kust….Op een zonnige dag zijn Roland en ik met een ferry meegevaren naar de het eilandje Porquerolles. Een prachtig eilandje waarbij je hetzelfde gevoel hebt wanneer je een dagje naar Ameland of Schiermonninkoog gaat; Over de woeste zee varen naar een nieuw te ontdekken paradijsje (..of zoiets..)!
We waren al dagen op zoek naar een boomkikker, maar hadden nog geen spoor van ons groene vriendje gevonden. ..Tot ik op den duur net als Ray Mears in zijn survival programma Bush Craft, een plasje in de vrije natuur moest doen…De normale wc’s waren namelijks kilometers ver weg. Dus niemand in de buurt, Ingrid van het pad af hup, in de bosjes! (niet verder vertellen hoor!). Toen ik klaar was wilde ik weer terug naar het pad lopen, maar toen hoorde ik allemaal Frans geklets op het pad waar Roland geduldig stond te wachten. Nee he! Er stonden drie Fransozen ontspannend te klessebessen naast Roland en ik had dus op dat moment geen zin om uit de bosjes te verschijnen! Toen ik me op mn hurken weer verdekt opstelde, ontdekte ik hem; De Boomkikker! Daar zat ie! Hij zat daar al glimlachend op een tak, te kijken naar mij met een blik van..Hè, Hè, zie je me eindelijk! Een groen stipje tussen allemaal bruine takken! JAAAAAAAAA een boomkikker! Ik kon wel een gat in de lucht springen, maar ja..dan zouden de Fransozen me zien èn horen..Gelukkig gingen ze na een tijd weg en kon ik Roland en de camera’s mee sleuren naar de kleine kikker-prins (ik heb hem niet gezoend hoor..) voor een foto sessie. Het resultaat hiervan hangt nu op canvas in de huiskamer boven onze eetkamer tafel; Het groene kikkertje met zijn gelukzalige Boedda-glimlach..een mooie herinnering:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten