Faroer eilanden: Papagaaiduikers en meer

Papagaaiduikers zijn net als pinguins hele leuke vogels. Geliefd bij iedereen en dan vooral bij fotografen! En dat is geen wonder, ze zijn prachtig, ze hebben die kleurrijke snavel en een oogstreep om hun heldere oogjes waar een clown schmink inspiratie van krijgt. Ze zijn zeer dicht te benaderen en alles aan hun gedrag is aandoenelijk. Zo maken ze een lief , bijna knorrend 'wheeeh' geluidje, lopen ze grappig met hun grote oranje poten (beetje waggelen) en ze kibbelen en zoenen waar je bij staat (zit).
Ook hun landing is leuk, ze hebben hele korte vleugeltjes en een vrij bol buikje, komen ze nu aanvliegen langs een winderige klif dan zullen ze eerst moeten afremmen om met de juiste snelheid te landen. Hierdoor gaat de landing wel eens fout en moeten ze een 'doorstart' maken. Komen ze goed aan, dan laten ze zich een beetje uit de lucht vallen en wandelen daarna naar hun bestemming.

Ze broeden in holen, boven op de klif. Dit is ook makkelijk voor de fotograaf. Zeekoeten bijvoorbeeld broeden tegen de klif aan, daar kom je dus niet makkelijk bij. Ze leven in grote groepen, zo broeden ze op de faroer op het eilandje Mykines zo veel dat de lucht en de zee helemaal vol is met papagaaiduikers. Niet te geloven dat al die stipjes op het water 100 meter beneden de klif allemaal kleine vogeltjes zijn. Je kijkt je ogen uit. Ze zijn overal, dichtbij en een genot om een hele dag naar te kijken. Dat hebben we dus ook gedaan.
 

Helaas...ook al zijn ze met enorme aantallen, het gaat niet goed met de papagaaiduiker. De laatse 10 jaar zijn er bijna geen kuikens groot gebracht. Op zo'n enorme kolonie papagaaiduikers en dan met geen 1 kuiken, dat is onvoorstelbaar. Toch is het zo...wij hebben niet 1 vogel gezien die vis in zijn snavel had. Papagaaiduikers eten visjes wat ze ook in een bijzonder manier in een rijtje in hun snavel houden om dat aan hun kuikens te geven. Vroeger werden vele vogels, waaronder de papagaaiduiker, gegeten door de bewoners van de Faroer Eilanden. Dat snap ik want er zijn nou eenmaal niet zo veel andere voedselbronnen op het eiland en de rest van de wereld is ver weg. In huidige tijden is de papagaaiduiker een delicatesse. Gelukkig is in 2013 de papagaaiduiker beschermd. Het gaat zo slecht met het broeden dat het nu verboden is om ze te vangen en op te eten. Hoera! Ook in andere noordelijke papagaaiduiker kolonies gaat de populatie drastisch achteruit. Ik ben blij dat ik deze vrolijke, lieve beestjes heb ontmoet, op hun winderige, groene klif mocht ik even een dagje meekijken. Ze zijn maar een paar maanden van het jaar aan land, daarna zijn ze de rest van het jaar op volle zee. Kleine bikkels!


 

 Er zijn natuurlijk nog veel meer gevleugelde vriendjes op de Faroer! Heel veel zelfs...Vooral de klif broeders zijn er in gigantische aantallen!! En zo midden afgelegen in zee komt er vaak wel een dwaalgast uitrusten. Ook tijdens de vogeltrek komen er veel soorten vogels zich vol eten. Op de eilanden broeden zo'n 40 soorten.


 Zo heb je de onderandere de vele steltlopers zoals watersnippen en regenwulpen, de nationale lievelingsvogel: de scholekster, een ondersoort van onze winterkoning; de faroerese winterkoning. Noordse sterntjes in de lucht en op het water veel soorten eenden, zoals de eidereend. De klifvogels zijn het spectaculairst natuurlijk, grote vogels als de jan van gent en de vele zeekoeten, drieteenmeeuwen en stormvogeltjes. We zagen alken op de rotsen en tijdens het wandelen liep er een goudplevier een stukje met ons mee.
 
 Ook imposante vogels zijn de 'roofvogels' van de Faroer, en ze doen hun naam eer aan; de kleine en grote jager. Op Mykines was een grote jager aan het papagaaiduiker-jagen. Alle vogeltjes gingen de lucht in als deze vogel langs de kliffen vloog. Op een boottrip zagen we een jager met een papagaaiduiker in zijn snavel. De oranje voetjes waren duidelijk te zien... :-( ...ahhh nee..niet mijn lievertjes opeten...

 

Zie hier nog een blog bericht over de Faroer Eilanden: Faroer eilanden: landschap en meer